De VEGA STRAUSS BAND is een logisch gevolg van de inmiddels lange Amerikaans/Duitse samenwerking van gitaristen Tony Vega & Kai Strauss, die een decennia geleden somewhere/irgendwo begon...  

De Tony Vega die vanavond deel uitmaakt van de Vega Strauss band is niet de Puerto Ricaanse zanger van de City Trash, maar de gitarist die geboren is in Chicago en opgroeide in Houston (Texas). In 1997 richtte hij de Tony Vega Band op. Wat deze Texaanse blues act met een signature roadhouse jumpblues/rock basis uniek en origineel maakte, zijn de twee gitaren, de strakke ritmesectie (drummer Jeremy Pierce & bassist Larry "Lownote" Johnson) en hun vierstemmige vocale harmonieën. Vega deelde het podium al met onder meer Clarence "Gatemouth" Brown, Edgar Winter, Lou Ann Barton, Omar & The Howlers, Duke Robillard, Guy Forsyth en Eric Sardinas. Het laatste album dat Vega uitbracht en genoemd is naar zijn fraaie Gibson hollow body uit 1947, kreeg de titel ‘Black Magic Box’ (2016).

Singer-songwriter, producer en gitarist Kai Strauss (1970) groeide in de jaren tachtig op als tiener in het blues bolwerk Münster/Osnabrück, in de Noord-Duitse deelstaat Nedersaksen. Vijftien jaar lang toerde Strauss wereldwijd als gitarist met The Bluescasters (die hij midden jaren negentig vormde) met de volbloed Texaan en mondharmonicaspeler Memo Gonzalez. Nu zijn The Özdemirs (Erkan, Kenan & Levant) zijn backingsband. Het waren de jaren dat Strauss vele collega muzikanten ontmoette (als o.a. Sugar Ray Norcia, Doug Jay, Darell Nullish, Boyd Small, Sax Gordon, Keith Dunn & Christian Rannenberg (die in 2014 aan zijn solo debuut ‘Electric Blues’ meewerkte). Vanaf 2010 was Kai Strauss actief onder zijn eigen naam. Met The Kai Strauss Band nam hij ‘This Time’ (2012) op. Aan het album werkte zanger Jeffrey Amankwa, Wolfgang Roggenkamp (keys) & Alex Lex (drums, percussie) mee. Het was géén zuiver blues album, maar bevatte ook soul, reggae en ska invloeden. Aan ‘I Go By Feel’ (2015) werkten naast Mike Wheeler, Tommie Harris, Sax Gordon & Big Pete ook Tony Vega mee. In 2019 nam Krauss met The Electric Blues All-Stars ‘Live in Concert’ op. Strauss’ meest recente solo album kreeg de titel ‘In My Prime’ (2020, CRS).

Na succesvolle Europese tournees in 2015, 2016 en 2018 toerde de Vega Strauss Band verder met een Deense ritmesecties -men spreekt over “één van de beste” aan deze kant van de Atlantische Oceaan- t.t.z. bassist Henrik Poulsen & de boven iedereen uitstekende trommeslager (zo heet een drummer in het Deens) Mads "Tiny" Andersen. Beiden stonden met Tony Vega, de man met de cowboyhoed (gitaar, zang) & de ex-Bluescasters, Kai Strauss (gitaar, zang) vanavond op het podium, voor hun move2blues-optreden in het opnieuw aardig volgelopen MUZEcafé in Zolder. Het concept van het duo Vega/Strauss-symbiose was eenvoudig: afwisselend de lead zang doen en het publiek amuseren met aanstekelige gitaar gedreven Texas en Chicago blues. Na Freddie King’s “Hot Tomato”, een instrumentale opwarmer, nam Tony Vega -hij merkte op dat dit zijn éérste optreden in België was- de eerste nummers vocaal voor zijn rekening. Hij liet met “Blues Comes Walking” meteen al horen dat hij een begenadigd zanger is en voelen dat, tout court de gitaar zijn favoriete instrument is. Als Kai Strauss overneemt met de vraag “Are you ready for the Blues?...” voel je dat de sfeer goed zit en dat hij het publiek, wanneer hij even van het podium afstapt, met zijn snedige riffs stevig in de greep houdt. Zowel Vega als Strauss grabbelen met nummers als de slow blues “Hard Life” en “Trying to Get Out of My Mind” in het onuitputtelijke blues verleden, dat altijd even aantrekkelijk blijft. Voor Vega is “Moody Park” (een nummer uit zijn ‘Black Magic Box’, 2016-album), waarin hij verwijst naar een gevaarlijk buurt kortbij waar hij woonde, een bijzonder nummer dat bulkt van de herinneringen. Strauss werd dan nog even erg funky op “Feel So Bad” en na Kim Wilson’s rocker pur sang “Ooh Baby”, kondigde Vega een korte pauze aan.

In de tweede set werd eerst door Vega én Strauss, verder enthousiast met de nodige shuffles en boogies uit hetzelfde vaatje getapt. Kai Strauss zette met “Ride with Me” en “The Future and the Past” zijn recente ‘Night Shift’ album even in de spotlights, terwijl Vega dan weer hun gemeenschappelijke recente live album aanprees. Nummers die er voor zorgden dat tijdens de tweede set de druk hoog bleef, waren verder o.a. “Trick or Treat” en zeker “Mumbo Jumbo” (Keith Furgeson/Don Leady), waarbij Vega voor een rockend einde met exotische tinten van dit uitstekende move2blues-optreden zorgde. De “extra’s” kwamen er na het gebruikelijke aandringen. “Drinking Beer” was niet enkel hun vrijblijvend advies, maar voor velen inmiddels ook een feit en, “Automatic” (nog een nummer -Willie Love schreef het nummer- uit Tony Vega’s 2004-album ‘Tastes Like L♥ve’)de finale adrenaline stoot en het einde van een ouderwetse gezellige blues avond.

“Door de Vega Strauss Band werd het MUZECafé een avond een echte juke joint…”

Eric Schuurmans